Pol Polansky rođen je 1942. godine u porodici čeških imigranata u Mejson sitiju,u Ajovi u Sjedinjenim Američkim Državama. Šezdesetih godina preselio se u Evropu. Poznat je kao pesnik, novinar, romansijer, fotograf, istoričar i borac za ljudska prava. Objavio je veliki broj zbirki pesama na engleskom, italijanskom, španskom, češkom, finskom, srpskom i hrvatskom jeziku, jedan roman i osam publicističkih knjiga.
Godine 2004. na predlog Gintera Grasa nagrađen je Vajmarskom nagradom za ljudska prava. Polansky je radio na knjizi dokumenata o posledicama koje su kasetne NATO bombe ostavile po Niš i Srbiju. Na centar Niša u delu Šumatovačke ulice, autobuske stanice i Tvrđavske pijace 7. maja 1999. godine izbačena su dva kontejnera kasetnih bombi. Bombe su padale i na Duvanište i pored zgrade patologije Kliničkog centra.
Pol Polansky preminuo je u Knez Selu severoistočno od grada Niša, u svojoj kući, u petak 26. marta 2021. godine. Sahranjen je u ponedjeljak, 29. marta, na mesnom groblju.
Među onima koji su prisustvovali sahrani bio je ambasador Češke u Beogradu, kao i predstavnici romskih zajednica. Kratak govor održao je Tomaš Kuhta češki ambasador i predstavnici iz organizacija za ljudska prava.
Nad otvorenim grobom pročitana je pjesma Polanskog “Nadgrobni kamenovi”.
U Knez Selu, smeštenom na padinama brda Gradac, na nadmorskoj visini od 450 m, u gustom šumskom području preselio se, zato što je u Nišu radio na obnovi sinagoge i na čišćenju jevrejskog groblja koje je bilo pretvoreno u smetlište. Pre toga boravio je na Kosovu gde je živeo s Romima smeštenim u kampove podignute na jalovištima rude olova, pored Obilića i Kosovske Mitrovice. Tamo je došao 1999. kao izaslanik Visokog komesarijata za izbeglice jer se već dugo godina bavio položajem ciganskih zajednica u Evropi.
Kuća u kojoj je preminuo smeštena je u vikend naselju u blizini autobuske stanice. U njoj je Pol Polansky živeo od 2006. godine. Na njoj krupnim slovima piše Poeta.
Pisao je na engleskom jeziku. Obilazio je svetske festivale poezije i međunarodne konferencija posvećene Romima.
– Bio je dobar čovek. Živeli smo u slozi 15. godina. – opisuje Polanskog njegov prvi komšija Nebojša Cekić, i kaže da je ovaj neobični stranac mnogo učinio za Rome ovog kraja.
Bio je oduševljen prirodom i izabrao je baš naše mesto za svoj problem sa plućima što ne čudi jer je ovde do nedavno bilo najveća i najpoznatija bolnica za pulmološke probleme samo na oko 10 km od centra Niša. Ovde je primljen otvorenog srca i bio je srećan zbog toga jer je imao priliku da se lično uveri u naše južnjačko gostoprimstvo. Voleo je ljude, životinje,imao je dva psa. Prijalo mu je da boravi ovde, da proučava ove prostore, narod, kulturu, način života. Deca su mu retko dolazila ali on se družio sa meštanima iako je slabo govorio naš jezik.
Ovde je vodio jedan običan život uz čašicu rakije sa komšijama. Mnogo je putovao po svetu međutim njemu su najviše prijali ovi prostori. Kad god se vraćao sa svojih putešestvija uvek mi je govorio:„Knez Selo je lepše od Amerike‚‚. – priseća se Cekić svog prvog komšije Pola Polanskog koji je putujući po svetu svoju neobičnu životnu priču završio nedaleko od Niša, u šumovitom poznatom selu koje je u svoje naručje primilo jednog svetskog, poznatog intelektualca.
Autorka:Elizabeta Nikolić – Vojinović